زیپو کالا: خراسان رضوی افزایش تهویه مطبوع در آستانه تبدیل شدن به یک وضعیت اضطراری جدید است و چالش های بی سابقه ای را به کار دشوار کربن زدایی اقتصاد و کاهش انتشار گازهای گلخانه ای اضافه می کند. با ادامه افزایش دما و باوجود رشد درآمد، بخش قابل توجهی از مردمی که در اقتصادهای نوظهور زندگی می کنند قادر به پرداخت هزینه استفاده از تهویه کننده هوا برای خنک کردن خود نخواهند بود.
به نقل از تک اکسپلور، نتایج تحقیقات جدید در هند، برزیل، مکزیک و اندونزی نشان داده است که تا سال ۲۰۴۰ بین ۶۴ تا ۱۰۰ میلیون خانوار نمی توانند ملزومات خنک کننده خویش را تهیه کنند و خویش را در وضعیت ناراحتی احتمالی می بینند. این امر بخصوص در ایالت هایی با سطح شهرنشینی بالا، آب وهوای گرم و مرطوب یا شرایط اقتصادی بد آشکار می شود.
این تحقیق که توسط شورای تحقیقات اروپا تأمین می شود، عوامل تعیین کننده را که سبب ایجاد بحران خنک سازی نوظهور می شود با ارزیابی نتایج آن در سال ۲۰۴۰ تجزیه وتحلیل و نخستین تحلیل مقایسه ای چند کشوری را عرضه می کند که چگونه خصوصیت های آب وهوا و خانواده همچون درآمد، سبب پذیرش تهویه مطبوع در چهار کشور درحال توسعه برزیل، هند، اندونزی و مکزیک می شود.
نرخ استفاده از تهویه مطبوع طی ۲۰ سال آینده سر به فلک می کشد و بیشتر از نیمی از خانوارها (۸۵ درصد در برزیل، ۶۱ درصد در اندونزی و ۶۹ درصد در هند) به دستگاه تهویه مطبوع مجهز خواهند شد. این امر همینطور منجر به افزایش مصرف برق خواهد شد که در هند و اندونزی سه برابر و در مکزیک و برزیل حدود دو برابر خواهد بود.
اتخاذ سیستم تهویه مطبوع در سرتاسر ایالت ها در تمام سناریوهای اجتماعی-اقتصادی و آب وهوایی در نظر گرفته شده، افزایش می یابد و تقاضا برای مقادیر زیادی انرژی مورد نیاز جهت تأمین انرژی همه این وسایل جدید هم سبب انتشار CO۲ می شود و نیاز است تحقیقات آینده به بررسی نتایج زیست محیطی بالقوه این چرخه معیوب بپردازد.
اتخاذ تهویه مطبوع
نقش درآمد و اقلیم در پیشبینی های آتی ذکر شده در تحقیقات قبلی به علت عدم توجه به خصوصیت های خانوار، بیش از اندازه ارزیابی شده است. انریکا دی سیان، استاد اقتصاد محیط زیست در دانشگاه سی ای فوسکاری ونیز ایتالیا می گوید: این فقط یک داستان تغییر آب وهوا یا سطح ثروت نیست که درحال پیشرفت است. نتایج ما نشان داده است که الگوهای اتخاذ تهویه مطبوع توسط چندین محرک با اهمیت متفاوت در بین کشورها تعیین می شود. در واقع، در اقتصادهای درحال توسعه، تصمیم به خرید تهویه مطبوع در پاسخ به شرایط آب وهوایی گرمتر به شدت به خصوصیت های اجتماعی-اقتصادی و جمعیتی وابسته است. با این وجود، علاوه بر درآمد، آنچه به نظر می آید به راستی بر تصمیم گیری برای خرید یک دستگاه تهویه مطبوع تأثیر می گذارد، شرایط مسکن، تحصیلات، شغل، جنسیت، سن سرپرست خانوار و زندگی در مناطق شهری یا روستایی است.
تاکتیک سازگاری پرهزینه و نابرابر
تقاضای واقعی و بالقوه برای تهویه مطبوع باید در یک معنای گسترده تر بعنوان یک عامل قابل اندازه گیری از نیازها برای بهبود آسایش حرارتی تفسیر شود و این گونه است که باید از مفهوم جدید ما از شکاف خنک کننده سازگار استفاده نمود. بعنوان مثال، ایالت ریودوژانیرو امروز در شرایط مواجهه زیاد با روز درجه (روز درجه یک واحد اندازه گیری گرما و سرما است، واحدی که برای تعیین نیازهای گرمایشی ساختمان ها استفاده می شود) و اتخاذ تهویه مطبوع بالاتر از حد متوسط قرار دارد اما در آینده انتظار می رود که با افزایش مواجهه با روز درجه اما اتخاذ تهویه مطبوع کمتر از حد متوسط از وضعیتی با ناراحتی حرارتی بیشتری عبور کند.
روبرتو شفر از برنامه طرح ریزی انرژی در دانشگاه فدرال ریودوژانیرو برزیل می گوید: افزایش استفاده از برق برای خنک سازی فضاهای مسکونی نوعی سازگاری است که به رهایی از استرس گرمایی کمک می نماید اما علاج کار نیست چونکه هزینه برق فرصت ها را در بین خانواده های کم درآمد محدود می کند. حتی آنهایی که دارای تهویه مطبوع هستند در معرض یک شرایط جدید صدمه پذیری در ارتباط با کمبود عرضه در بخش برق یا کاهش پایداری برق قرار خواهند گرفت. به این معنا که مدیریت تمایل فزاینده برای خنک سازی فضای مسکونی با استفاده از تلفیقی از اقدامات کارایی، سیاست ها و فناوری ها ضروریست.
نتایج مهم در هر کشور
اندونزی و هند بیشترین تعداد روزهای گرم و مرطوب را دارند و در واقع استفاده از دستگاههای تهویه مطبوع به درستی منعکس کننده الگوهای شرایط آب وهوایی است، باآنکه شهرنشینی و دسترسی به برق نقش میانجی ایفا می کند. بعنوان مثال، در هند بیشترین تعداد روزهای گرم و مرطوب در ایالت های بنگال غربی، آسام، اوتار پرادش و اوریسا مشاهده می شود اما این ایالت ها با بیشترین استفاده گسترده از تهویه مطبوع همراه نیستند. باآنکه اندونزی دارای بالاترین مقدار روزهای گرم و مرطوب است به جز ثروتمندترین مناطق جاکارتا و جزایر ریاو، خانواده ها به ندرت دارای واحدهای تهویه مطبوع هستند. در برزیل، ایالت ریودوژانیرو با وجود تعداد کمتر روزهای گرم و مرطوب سالانه در مقایسه با ایالت های شمالی، که شهرنشینی در آنها کم است، نرخ پذیرش به نسبت بالایی برای دستگاههای تهویه مطبوع را نشان داده است. در مکزیک، میانگین میزان مالکیت دستگاههای تهویه مطبوع در ایالت های گرمتر هم اکنون بالاست و به ۷۳ درصد در سونورا یا ۷۷ درصد در سینالوآ می رسد.
نتایج این تحقیق در مجله علمی Nature Communications منتشر گردید.
