خداحافظی برندهای موبایل از ایران

به گزارش زیپو كالا فروشندگان علاءالدین می گویند نشان های تجاری بزرگ در حال بستن نمایندگی هایشان در ایران هستند.

به گزارش زیپو كالا به نقل از ایسنا، روزنامه شهروند نوشت: «برندهای جهانی موبایل در حال ترك ایران هستند. فروشندگان علاءالدین می ‏گویند كه اگر دقت كنید دیگر اثری از تبلیغات گوشی روی بیلبوردهای شهر و شبكه های تلویزیونی و ‏آگهی های روزنامه ای نمی بینید. آنها توضیح می دهند كه نمایندگی های رسمی فروش گوشی در ایران ‏از سمت كشور مادر برای ترك ایران تحت فشار قرار گرفته اند و نمونه آن سونی است كه از ایران ‏رفته است، هواوی هم دست و پایش را جمع می كند كه برود و سامسونگ كه كجدار و مریز مانده اما ‏بسیاری از مدلهای گوشی را به ایرانیان نمی فروشد.

آیدین آرام، عضو هیأت مدیره اتحادیه دستگاه های مخابراتی با تأیید این مساله به «شهروند» می ‏گوید كه برخی برندها مانند اچ.تی.سی بازارش كوچك شده و در ویترین های كل دنیا حضورش را كمتر ‏كرده است و ال جی هم سیاست های فروش خودرا تغییر داده و در بازار خاورمیانه كمتر حضور دارد ‏اما برندهایی كه فروشندگان علاءالدین می گویند برای فروش در ایران گرفتار مشكل شده اند.

او البته تاكید می كند كه اگر برندها نمایندگی های خودرا در ایران تعطیل كنند، مشكل چندانی برای ‏تامین گوشی وجود ندارد و تنها واردكنندگان ناچارند مانند گوشیهای اپل هزینه های بیشتری بدهند اما ‏مشكل اصلی كه برای واردات گوشی به وجود آمده تأمین دلار برای واردات است، برای اینكه واردكنندگان ‏ناچارند صادركننده ای را پیدا كنند كه حاضر باشد دلارش را برای واردات گوشی به تاجران موبایل ‏بدهد و از آن گذشته فرآیند ثبت سفارش و گرفتن مجوزهای واردات هم اكنون چیزی حدود ۲۰ ‏روز تا یك ماه طول می كشد و این مساله باعث شده است كه واردات گوشی با مشكل مواجه شود.

فروش گوشی نصف شد

«خرداد ماه برمی گردیم»، «تا اطلاع ثانوی تعطیل هستیم و سفارش های شما را بوسیله كانال ‏تلگرامی مان می پذیریم» و «مدل های موجود در مغازه به شرح زیر است، سوال نفرمایید!» اینها ‏اطلاعیه هایی هستند كه موبایل فروش های راسته جمهوری روی در مغازه شان چسبانده اند. ماجرا را كه ‏جویا می شویم می گویند كار و كاسبی بشدت گرفتار مشكل شده و فروش گوشی در ایران به چیزی ‏حدود نصف سال های گذشته رسیده است. حرف بیشتر آنها یكی است: «گوشی در بازار خریدار ندارد.»

مهدی محبی، رئیس اتحادیه دستگاه های مخابراتی و گوشی تلفن همراه هم این مساله را تأیید كرده و ‏گفته است: «تقاضا برای گوشی تلفن همراه از ماهانه یك میلیون دستگاه به ۴۰۰ تا ۵۰۰ هزار دستگاه ‏كاهش یافته است. همین طور باید در نظر داشت ۹۰ درصد نیاز بازار هم اكنون بوسیله گوشیهای ‏مسافری تأمین می شود. همین طور شركت های واردكننده به سبب نبود توجیه اقتصادی برای واردات این ‏كالا فقط به خدمات رسانی برای گوشیهای در حال استفاده مشغول هستند‎.‎‏»

از فروشنده به تعمیركار تبدیل شدیم

‏ البته این قسمتی از ماجراست؛ چونكه بد نیست گشت وگذاری در بازارهای موبایل مانند ‏علاءالدین، بازار موبایل و… بزنید كه بورس های خرید تلفن همراه به شمار می آیند. از پل حافظ به سمت ‏جمهوری كه می روید تك و توك موبایل فروشی هایی به چشم می خورد كه باز هستند و مانند گذشته ‏فعالیت می كنند.

در علاءالدین هم با ورود به پاساژ چیزی كه توجه هر خریداری را به خود جلب می كند، كاغذهایی است ‏كه با این مضمون به پشت شیشه ۹۰ درصد مغازه ها چسبیده و نوشته شده: «تعمیر و تعویض موبایل ‏انجام می شود.» و مغازه داران می گویند كه از فروشنده به تعمیركار تغییر شغل داده اند!

داخل یكی از فروشگاه ها می روم و از حال و روز این روزهایشان می پرسم. مهرداد چند سالی است ‏كه در این پاساژ به همراه دوستان خود مغازه دارد و می گوید: «تا به حال اوضاع به این بدی را ‏تجربه نكرده بودم. اگر شرایط همین طور پیش برود مجبوریم مغازه مان را تعطیل نماییم و كار دیگری ‏برای خودمان دست و پا نماییم.» مكثی می كند و نگاهی به مشتری كه تنها برای مظنه قیمت آمده است ‏می كند و پاسخی كوتاه و مفید به مشتری می دهد و می گوید: «ببینید وضع ما این است. مردم قدرت خرید ‏ندارند و هیچ چیزی هم برای فروش نمانده است. سال قبل نگذاشتند به فروشمان رونق دهیم و تلفن ‏های همراه را در گمرك نگه داشتند. ما هم به امیدی برای عید تعطیل نكردیم اما فروشمان تقریباً ‏صفر بود.»‏

تمام عید سركار آمدیم اما…‏

آرش در پاساژ چهارسو نمایندگی گوشیهای سامسونگ را دارد. او به «شهروند» می گوید: «تمام سال ‏گذشته كار و كاسبی مان خوابید و به امید جبران قسمتی از این زیان تمام تعطیلات عید را سر كار آمدیم ‏اما امید بیهوده ای بود و كاسبی بشدت خوابیده است.»

این فعال بازار موبایل در ادامه توضیح می دهد: «نسبت به سال قبل این موقع كه هیچ، حتی نسبت به ‏قبل از عید هم فروشمان بشدت افت كرده.»

همین حین یكی دو مشتری برای پرسیدن قیمت ها وارد می شوند و پس از شنیدن پاسخ بدون ‏كنجكاوی بیشتر می روند. آرش می گوید: «مشتریان فقط برای اطلاع قیمت می آیند و این وضع ماه ‏هاست ادامه دارد.»‏

نگاهی به مغازه های سوت و كور آن طرف تر می كند و با دست اشاره می كند: «آن مغازه برای ‏خودش ابهتی داشت، فروش داشت و ایام به كامش بود اما حالا دست دوم می فروشد و گوشی تعمیر می ‏كند. شرایط به قدری بد شده است كه خیلی از همین مغازه داران جمع می كنند و می روند.‏»

او ادامه می دهد: «كرایه مغازه در پاساژهای بزرگ و معتبر هزینه سنگینی دارد و فروش آن قدری نیست ‏كه جوابگوی هزینه ها باشد. بدین سبب موبایل فروش های بسیاری به فكر تغییر شغل افتاده اند.»‏

موجود نیست!

بسیاری از مغازه ها حالا تقریباً تغییر كاربری داده اند و در كنار فروشندگی به تعمیر موبایل ‏مشغولند. حمید یكی از آنهاست كه می گوید: «جنس برای فروش نداریم. اگر هم بود، مردم توانایی ‏خریدشان پایین آمده. این یعنی جمع شدن برندهایی كه ما در گذشته آنها را می فروختیم.»

این جملات را ‏بی وقفه می گوید، انگار دل پری دارد و این روزها به كامش نیست. «وضع ما را ببینید اگر جنس ‏در بازار بود، تعمیرات می كردیم؟» ‏

چرخی در بازار می زنم حق با حمید است. برندهایی چون سونی، ال جی و نوكیا به ندرت پیدا می ‏شوند. اگر هم باشند، یك جای كار می لنگد؛ گویا مقرر است دیگر این برندها را همچون اچ تی سی در ‏بازار نداشته باشیم.

اگر چه حالا هواوی به جهت قیمت مناسبی كه دارد، بازار خوبی در بین برندهای دیگر پیدا كرده بود، ‏اما از سال قبل زمزمه های قطع همكاری اش با ایران شنیده می شد. حالا فروشندگان این برند ‏همین را می گویند. «شركت های هواوی همكاری خودرا با ایران قطع كرده اند و تبلیغاتی انجام نمی ‏دهند، برای همین كم كم باید با این برند هم خداحافظی نماییم.»

«تمام شدن گوشیهای ارز دولتی بازارمان را كساد كرد.» این را بیشتر فروشندگانی می گویند كه تا قبل ‏از عید گوشیهای ارز دولتی می فروختند. خودشان می گویند: «بازار خیلی خوبی داشتیم اما با تمام شدن ‏این گوشیها بازارمان باردیگر كساد شد و قیمت ها بالا رفت؛ چونكه بعضی از مدلها در بازار نیست‏‏. مثلاً گوشی ای كه با ارز دولتی ۲میلیون و ۱۰۰ هزار تومان قیمت داشت، حالا به ۲میلیون و ۸۰۰ ‏هزار تومان رسیده.»‏

‎البته این طور كه فروشندگان ادعا می كنند، بیشترین گرانی برای گوشیهایی است ‏كه با نرخ دولتی به فروش می رسیدند. حالا خریداران هم به قدری قدرت خرید ندارند كه بخواهند گوشیهای گرانقیمت خریداری كنند.

برندهای كوچك و ناشناس، جایگزین برندهای بزرگ

حالا جای برندهای بزرگ تا دلتان بخواهد برند شركت های كوچك چینی آمده است كه در بازار جهان ‏شناخته شده نیستند. برندهایی چون تكنو، بلو، مارشال، پنتك، كداك و… كه امكان دارد تاكنون ‏حتی اسمش به گوشتان نخورده باشد. با وجود این، این گوشیها هم چندان ارزان نیستند. بعنوان مثال ‏برند ویوو قیمت گوشیهایی كه دارد، از ۳ میلیون تومان شروع می شود و این قیمت ها تا ۲۰ میلیون ‏تومان ادامه دارد. یا شیائومی كه از رنج قیمتی ۵ میلیون تومانی دارد اما گوشیهای ارزان تری هم ‏می شود پیدا كرد. شاید برای همین است كه شیائومی در بین برندهای چینی توفیق بیشتری را نصیب ‏خود كرده است. البته در بین این برندها، برند لنوو هم قیمت مناسب دارد و محدوده قیمت تلفن های ‏همراه آن از دو میلیون تومان شروع می شود. فروشندگان هم می گویند كه تقاضا برای گوشیهای ‏ارزان در بازار ایران بالا رفته است و دیگر با این قیمت دلار و ریزش ارزش ریال برندهای بزرگ ‏پیشنهادی برای ایرانیان ندارند!»